Deepak Poojary's Σελίδα Προφίλ

https://youtu.be/3Rd3BV4CyJE …Ένα [R] με διττή σημασία: [R]eading & w[R]iting. Προστιθέμενη αξία στη χαρτογράφηση – αποτύπωση μιας πρακτικής στην εκπαιδευτική διαδικασία ή μια ουσιαστική προσθήκη σε μια πετυχημένη προσέγγιση; Μήπως με την προσθήκη αυτή συμπληρώνεται το puzzle με το σημαντικό κομμάτι που έλειπε; Έχουν γραφτεί πολλά κείμενα για το STEM (Science, Technology, Engineering, Μathematics). Ο όρος αυτός πρωτοεμφανίσθηκε το 2001 από τη βιολόγο Judith A. Ramaley, η οποία ως Διευθύντρια του Ιδρύματος Φυσικών Επιστημών των ΗΠΑ, ήταν υπεύθυνη για την ανάπτυξη νέων προγραμμάτων σπουδών. Το 2006 (που άρχισε να αναπτύσσεται στις Ηνωμένες Πολιτείες το «κίνημα» αυτό), προέκυψε η ανησυχία ότι οι μαθητές δεν ήταν καλά προετοιμασμένοι για τις θέσεις εργασίας υψηλής τεχνολογίας που θα δημιουργούνταν στο μέλλον. Μόλις ένα χρόνο αργότερα (2007), η ερευνήτρια Georgette Yakman ανακοίνωσε την ανάγκη να συμπεριληφθούν οι Τέχνεςστα προγράμματα STEM. Έτσι, το STEM έγινε STE[Art]M. Η Georgette επεκτάθηκε στο πώς σχετίζεται η Τέχνη με τις θεματικές περιοχές της STEM προσέγγισης. Σύμφωνα με λεγόμενά της: «η επιστήμη και η τεχνολογία ερμηνεύονται μέσω της μηχανικής και των τεχνών, όλα βασίζονται σε στοιχεία των μαθηματικών. Αυτή είναι μια πολύ καλή αρχή – εφόδιο για την αγορά εργασίας του 21ου αιώνα» … Επιστήμονες και εκπαιδευτικοί έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι οι δεξιότητες που απαιτούνται πλέον, περιλαμβάνουν τη μελέτη και τη γραφή, όταν βέβαια, αυτές συνδυάζονται με τησκέψη και την τέχνη (με την ευρεία της έννοια). Η αναγνώριση, η απεικόνιση και ο σχηματισμός μοτίβων, η μοντελοποίηση και η απόκτηση «αίσθησης» για τα συστήματα, καθώς και οι δεξιότητες που αποκτώνται από τη χρήση εργαλείων όπως το μολύβι και τα πινέλα, είναι αποδεδειγμένα πολύτιμες για την ανάπτυξη των παιδιών – μαθητών. Οι Oργανισμοί συνειδητοποιούν επίσης ότι η προσθήκη των τεχνών στο STEM δεν αρκεί. Πρέπει να προσθέσουμε τις δεξιότητες σκέψης που ενσωματώνονται στην ανάγνωση και τη γραφή. Η γραφή (wRiting), για να είναι δημιουργική, αξιοποιεί ένα μεγάλο φάσμα των «εργαλείων σκέψης». Για να γίνουμε καλοί συγγραφείς πρέπει να αναγνωρίζουμε και να δημιουργούμε μοτίβα. Χρησιμοποιούμε αναλογίες και μεταφορές για να μοντελοποιήσουμε κάποια πραγματικότητα που λαμβάνει χώρα σε μια άλλη διάσταση. Μεταφράζουμε αισθήσεις, συναισθήματα και γνώσεις σε σαφώς μεταδιδόμενες μορφές. Όλες αυτές τις πληροφορίες οι οποίες βασίζονται σε αισθήσεις, τις συνδυάζουμε σε λέξεις που προκαλούν ευχαρίστηση, τύψη, θυμό, επιθυμία ή οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο συναίσθημα που θα μετατρέψει την κατανόηση σε δράση. Η γραφή γίνεται μια δημιουργική διαδικασία. Είτε γράφουμε ένα μυθιστόρημα, είτε μια απαρίθμηση γεγονότων, συναισθημάτων, εντυπώσεων, απαιτούνται ίδιες ικανότητες ανάπτυξης της φαντασίας, όπως και οι δημιουργικές δραστηριότητες σε άλλους τομείς. Η διαδικασία κατά την οποία ο συγγραφέας μετουσιώνει τον κόσμο σε λέξεις, είναι αρκούντως δημιουργική… Μέσα από αυτή παρουσιάζει το μυθιστορηματικό του λόγο και γίνεται κομμάτι του αναγνώστη. Στη διαδικασία αυτή, ο συγγραφέας έρχεται αντιμέτωπος με τον γραπτό λόγο αλλά και με τον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο του, προσπαθώντας να κατανοήσει τόσο τις λέξεις όσο και τις ιδέες. Οι λέξεις κατά βάση έχουν να κάνουν με τους λεπτεπίλεπτους συγγραφικούς χειρισμούς για να αποδοθούν οι περιγραφές, η θεματική και οι αφηγήσεις, ενώ οι ιδέες πρέπει κατά βάση να αποτυπωθούν με μια «φόρμα», απλή αλλά και κατανοητή από το ευρύ κοινό. Δεδομένου ότι οι λέξεις είναι ο πρωταρχικός τρόπος έκφρασης, …οποιοσδήποτε δεν έχει καταφέρει να αξιοποιήσει τη δημιουργική της χρήση, δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένος για επικοινωνία σε οποιαδήποτε θεματική περιοχή. Πολλοί επιστήμονες, μέσα από δικές τους εμπειρίες, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η γραφή και η ανάγνωση είναι χρήσιμες στη προσέγγιση αυτή. Για παράδειγμα: Η Priya Venkatesan η οποία διδάσκει Συγκριτική Βιβλιογραφία και Βιοχημεία στο Dartmouth College, γράφει: «Ενώ έκανα έρευνα μοριακής βιολογίας βρήκα τις παραλληλίες μεταξύ λογοτεχνίας και επιστήμης πολύ εντυπωσιακές. Θεωρητικά ένας καλός χειριστής της γραφής θα μπορούσε να έχει αρκετά πλεονεκτήματα στο εργαστήριο, όχι μόνο για τη βελτίωση της επιστημονικής πραγματικότητας, αλλά και για την καλύτερη κατανόηση του επιστημονικού φαινομένου». Ο χημικός Roald Hoffmann έχει κάνει ένα βήμα πιο πέρα: έχει γίνει επαγγελματίας ποιητής, όντας παράλληλα, επιστήμονας. Σημειώνει ότι «η γλώσσα της επιστήμης είναι μια γλώσσα υπό άγχος. Λέξεις που δημιουργούνται για να περιγράψουν πράγματα που φαίνονται απερίγραπτα με λόγια – εξισώσεις, χημικές δομές κλπ. μπορεί να μην σημαίνουν κάτι για κάποιον έξω από το χώρο, αλλά πρέπει να μπορέσουμε με κάποιο τρόπο να περιγράψουμε την εμπειρία που μεταφέρουν. Με την ύπαρξη μιας φυσικής γλώσσας, η γλώσσα της επιστήμης μπορεί να είναι εγγενώς ποιητική. Υπάρχει η υπεροχή της μεταφοράς στην επιστήμη. Τα συναισθήματα εμφανίζονται ως κατάσταση της ύλης και το πιο ενδιαφέρον, ως κατάσταση της ψυχής». Η ποίηση βοηθά τον Hoffmann να καταλάβει όχι μόνο τι κάνει, αλλά γιατί το κάνει. «Ιf you want to train innovative and successful scientists, there isn’t any doubt that you want to teach them to love and cherish writing». Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι: Αν θέλουμε να εκπαιδεύσουμε πρωτοπόρους και επιτυχημένους επιστήμονες, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρέπει να τους διδάξουμε να αγαπούν την ανάγνωση και τη γραφή σε όλες τις εκφάνσεις. __________________ Η μετατροπή του STEM σε STEAM ενεργοποιεί τις επιστήμες. Προχωρά ένα βήμα παραπέρα. Η μετατροπή του STEAM σε STREAM θα απελευθερώσει πολύ ισχυρά ρεύματα δημιουργικότητας. Όλοι έχουμε τόσα πολλά να μάθουμε ο ένας από τον άλλο. Ας ενοποιήσουμε τους πιο ζωτικούς μας κλάδους …που είναι διαφορετικοί στον καθένα μας. Ας εντοπίσουμε και ας συνθέσουμε τη δημιουργική μας διαφορετικότητα… Βασίλης Οικονόμου Αναδημοσίευση από https://economu.wordpress.com/stream/

Deepak Poojary

Σύντομο βιογραφικό

Σύντομοι σύνδεσμοι

Υποστήριξη